നഷ്ടം

ചില നഷ്ടങ്ങൾ നികത്താൻ കഴിയാത്തതാണ്. തിരിച്ചെടുക്കാനോ പകരം വെക്കാനോ കഴിയില്ല. എന്നിട്ടും അത് നമ്മളിൽ നിന്നും അകന്നു പോകുമ്പോൾ നോക്കി നിൽക്കേണ്ടി വരും, ഒരു വാക്കു പോലും പറയാൻ കഴിയാതെ നിസ്സഹായാവസ്തയിൽ ഹൃദയം നുറുങ്ങുമാം വേദനയോടെ ഒരിറ്റു കണ്ണീരുമായ്…,

സുഹൃത്ത്

ആയിരം ലൈക്‌സിനും
പതിനായിരം ഫ്രണ്ട്സിനും
തിരയുന്ന നിന്നോടു
ഞാനൊന്നു ചൊല്ലട്ടെയോ?
നിൻ ജീവിതതാളമൊന്നിടറിയാൽ
ഇതിൽ എത്ര പേരുണ്ട്
നിനക്കൊരു താങ്ങായ്
അല്ലെങ്കിലെത്രയുണ്ടാകും
നിനക്കൊരു കൂട്ടിന്,
അതുമല്ലെങ്കിലെത്രപേർ
നിന്നെ നിനച്ചിരിക്കും?
ഇല്ലായ്മയിൽ നിനക്കാരുണ്ട്
കൂട്ടിനെന്നറിയുക എന്തെന്നാൽ
അവരല്ലോ നിന്നുടെ യഥാർത്ത
സുഹൃത്തുക്കൾ…,

Life is like an Olympics.
Lot of games are there.
If you did hardwork you will win, else you fail.
If fail after hardwork it means you need to take little more effort.
You can stop play at anytime. But no one remember you.
If you win by continues hardwork, all are remember you.you will get many thing. Your failure are forget by that win.
So keep trying,
One day you will win…,

tumblr_ofhiur0xry1vew6huo1_250

നിൻ മിഴികളിൽ നിറയുന്നൊരനുരാഗതേൻകണം
നുകരുവാൻ ഞാനൊരു ശലബമാകാം
കരിമഷികണ്ണുള്ള പേടമാനേ
മൊഴികളിലെന്തേ ഒരു മൗനം
കേൾക്കാൻ കൊതിച്ച വാക്കുകളൊക്കെയും
നിൻ നേത്രത്താലെന്നോടുചൊല്ലി
നാണം തുളുമ്പുന്ന മിഴികളിലിന്നു
പ്രേമം വിടർന്നു നിൽപ്പൂ

സൂര്യോദയത്തേകൾ മനോഹാരിത സൂര്യാസ്തമയത്തിനാണ്.
അതുപോലെയാണ് ജീവിതവും.
ബാല്യത്തേക്കാൾ മനോഹരം വാർധക്യമാണ്.
ബന്ധുകളും നിങ്ങളുടെ നിഷ്കളങ്കതയുമാണ് ബാല്യത്തിൻ്റെ മനോഹാരിത.
എന്നാൽ ഒരു ജീവിതത്തിൻ്റെ അറിവും അനുഭവപാഠങ്ങളും, നേടിയ സുഹൃത്ബന്ധങ്ങളും, ജീവിത പങ്കാളിയും,കുടുംബവും എല്ലാം വാർധക്യത്തെ മനോഹരമാക്കുന്നു.

മറവി

ചിലർ മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു
ചിലർ മറന്നെന്നു നടിക്കുന്നു
ചിലതൊക്കെ മറന്നിരിക്കുന്നു
മറവിയൊരനുഗ്രഹമാകും എന്നാ
ലതു ചിലപ്പോൾ പാപമാകും
മറക്കുക നിൻ ദുഃഖങ്ങളെ എന്നാലും
മറക്കരുതൊരിക്കലും നീ
പിന്നിട്ട വഴികളും താങ്ങായ കൈകളും

മരുന്ന്

നേരം പുലരുമ്പോളാദ്യം
സേവിപ്പതും നിന്നെ
അന്നത്തിനു മുമ്പും പിമ്പും
അത്താഴം കഴിഞ്ഞു കിടക്കുമ്പൊഴും
നീ തന്നെയല്ലോ ശരണം
ഇന്നെൻ്റെ ജീവനു
രക്ഷയും നീ തന്നെ
എൻ്റെ മടിശീല
തീർത്തതും നീ തന്നെ
ഇന്നീ ലോകത്തിൽ
നിന്നെയറിയാത്തവരായി
ആരുമില്ല
ഏവരും നിന്നടിമയല്ലോ…!
നാളെ നീയില്ലെങ്കിൽ
ഞാനുമില്ലന്നതു
ഒരു പരമാർഥമല്ലോ….!

ദൈവം

ദൈവമേ അങ്ങെവിടെയാണ്
അമ്പലങ്ങളിലും പള്ളികളിലും
ഞാൻ വന്നു…
അങ്ങയെ കണ്ടില്ല
പലയിടത്തും അന്വേഷിച്ചു
എവിടെയും കണ്ടില്ല
ലോകത്തിൻ്റെ നിലവിളികൾ
ഏറിവരുന്നു
എങ്ങും രോദനങ്ങൾ മാത്രം
എന്നിട്ടും അങ്ങ് ഒന്നും
കാണുന്നില്ല
കേൾക്കുന്നില്ല.
അന്നത്തിനും ആശ്രയത്തിനും വേണ്ടി
കൈകൾ ഉയരുന്നു
കണ്ടില്ലെന്നു ഞാൻ എങ്ങനെ നടിക്കും
ഒരു കൈക്ക് സഹായമേകാൻ
എനിക്ക് കഴിയും.
അപ്പോൾ മറ്റുള്ളവരോ?
എങ്കിലും ആവുന്നത് ഞാൻ ചെയ്യാം
ഒരു പക്ഷേ അതൊരു
തിരിച്ചറിവായിരുന്നു.
ഞാൻ തേടിനടന്നതു
എന്നെ തന്നെയായിരുന്നു
ഈശ്വരനിരിക്കുന്നത് എന്നിലാണ്
കാണാൻ കണ്ണൂതന്നു
കേൾക്കാൻ കാതും
തിരിച്ചറിയാതെ പോയത് ഞാനാണ്
ഏവരും ഇത് തിരിച്ചറിഞ്ഞെങ്കിൽ
അമ്പലങ്ങളും പളളികളും
ഭണ്ഡാരങ്ങളും നമുക്ക് വേണ്ട
കൊള്ളയും കൊലയും
കാണാമറയത്താകും
ഏവരും ഈശ്വരനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞാൽ
ഇന്നീ ലോകം സ്വർഗമാകും